پاییز جان ؛ سلام.
مراتب حضورت را تمام و کمال حس کردم. فقط لطفاً از این به بعد سعی کن وقتی من سوار موتور می‌شوم یکهو دلت نگیرد که هوس گریه کردن به سرت بیفتد و من و موتور ناقابل‌م را هر دو روی آسفالت‌هایِ شسته شدۀ جناب‌تان پخش زمین کنی!
باور کنی یا نه ، من همان موقع که پنجرۀ خانه‌مان را بخار گرفت فهمیدم که آمده‌ای.
کما فی سابق دوستت دارم اما عاشقانه‌ها و احساسات را می‌گذارم برای بعداً ، الان کمی دلم پُر است!
دلم یک تلاش طاقت فرسا می‌خواهد. یک تلاش برنامه ریزی شده و هدفمند برای اهدافی که همیشه در ذهنم چرخ می‌خورند. نه اینکه تلاشی نباشد ، اما خُب هیچ وقت کافی نبوده! دلم روز‌هایی را می‌خواهد که گذر عقربه‌های ساعت را متوجه نشوم. دلم شب‌هایی را می‌خواهد که از فرط خستگی چشمانم باز نماند. دلم چایی را می‌خواهد که بوی هِل‌ش روحم را شاداب کند و رنگش خستگی وجودم را بشوید. و من مرد این حرف‌هایم! همیشه بودم و هستم و خواهم بود!
۲۱
پنجره‌هایِ