بعد از حدود دو ماه و نیم، جناب بیان لطف کردند و منت بر سرم گذاشتند و پیامک تایید شماره همراهم را فرستادن و دسترسی به پنل وبلاگم را باز کردند. البته کاملاً هم حق دارند و می‌دانم که سرشان خیلی شلوغ هست، چون حتی فرصت نداشتند نیم نگاهی به ایمیل‌های پشتیبانی بیندازند و جواب سلام را علیک کنند. می‌دانم که حتماً درگیر وعده‌هایشان بودند تا وعده‌تر بشوند یا درگیر پروژه‌های نیمه‌کاره تا نیمه‌کاره‌تر!

SkyDream.ir

پی‌نوشت (مهم!): اینجا را برای اطلاع‌رسانی یادداشت‌هایِ جدیدم نگه می‌دارم.

وقتی به کتابخانهٔ نسبتاً کوچکم نگاه می‌کنم، انبوهی از کتاب‌های خوانده نشده خودنمایی می‌کنند. وقتی سجاده‌ام را روبه‌قبله پهن می‌کنم، انبوهی از نمازهای قضا شده در ذهنم جا می‌گیرند. وقتی صفحهٔ لپ‌تاپم را باز می‌کنم، انبوهی از کارهای انجام‌نشده ردیف می‌شوند. وقتی خودم را در آیینهٔ قدی نگاه می‌کنم ... «بیشتر بخوانید...»

«قبول نهایی!»؛ این جمله را سایت سنجش پایین کارنامه‌ام نوشته بود. بعد از دو سال سربازی‌ام؛ تنها هدفم رسیدن به همین جملهٔ سبز رنگ بود. و خب بعضی از هدف‌ها و جایگاه‌ها در زندگی هست که...   «بیشتر بخوانید...»